Zacznijmy od faktów, niemal 100% publikacji w internecie wykazuje wyższość systemu Pull nad Push. Nie przypominam sobie chociażby jednego artykułu który wykazywałby zalety Push. Jakie są fakty? Hmm … fakty są nieco przewrotne, większość przedsiębiorstw na świecie intuicyjnie używa systemu Push. W Polsce Pull jest wdrożony zaledwie w kilkunastu przedsiębiorstwach, głównie w branży motoryzacyjnej  oraz u producentów RTV/AGD. Czyż to nie jest zastanawiające, a może Push wcale nie jest workiem pełnym wad, być może ktoś po prostu rozmija się z prawdą. Zbadajmy to dokładnie.

Konsultanci lean jak mantrę powtarzają swoje sentencje na temat wyższości Pull nad Push. Na celownik, ze snajperską precyzją biorą typowego reprezentanta Push, a mianowicie system MRPII (Manufacturing Resource Planning).  MRPII obecnie jest elementem systemu klasy ERP lub ERPII. Standard MRPII został dopracowany w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku przez APICS.

Czy oby na pewno system ERP, wykorzystujący mechanizm MRP jest typowym przykładem systemu typu Push i tylko Push. Dawno już minęły czasy kiedy system MRPII (ERP) był wykorzystywany jedynie do produkcji w modelu MTS (Make-to-Stock -> produkcja na magazyn czasami zwana jako MTF Make to Forecase), a jedynym źródłem popytu były jedynie prognozy. Systemy ERP są nieco bardziej skomplikowanym tworem z dużo bogatszą funkcjonalnością niż przedstawiają to eksperci świata lean i którzy z cała pewnością nie są ekspertami ERP.

Bardzo dużo przedsiębiorstw wykorzystuje ERP do obsługi produkcji w modelu innym niż MTS, np.:

• MTO (Make to Order – produkcja na zamówienie), np.:
  • zamówienie typowego wyrobu gotowego dostępnego z katalogu,
  • zamówienie nietypowego wyrobu gotowego produkowanego specjalnie na zamówienie klienta – dopuszczamy zmiany konstrukcyjne lub technologiczne (uwaga !!! w niektórych branżach podział wyrobów nietypowych jest na typowe nietypy i nietypowe nietypy),
• MTO w FA (Make to Order without Final Assembly) – produkcja na zamówienie klienta bez montażu końcowego np. produkcja wyrobu gotowego dostarczanego w paczkach do klienta końcowego, wyrób gotowy wymaga montażu, przypadek IKEA i branży meblarskiej,
• MTO & MTS – mieszany,
• CTO (Configure to Order – konfiguracja na zamówienie) – produkcja na zamówienie klienta w ramach bardzo szerokiego indywidualnie konfigurowalnego asortymentu (tysiące, setki tysięcy, miliony wariantów konfiguracyjnych),
• CTO w FA (Configure to Order without Final Assembly) – j.w. z bez montażu końcowego,
• ETO (Engineering to Order) – obsługa produkcji na indywidualne najczęściej niepowtarzalne zamówienia klientów,  dotyczy branży budowlanej np. budowa budynków, elektromaszynowej np. wytwarzania turbin, kotłów, maszyn elektrycznych, przemysłu stoczniowego, lotniczego itp. Są to długo trwające, na ogół niepowtarzalne projekty, do których często trzeba stosować specjalny moduł zarządzania projektem. Charakteryzują się specyficznymi wymaganiami odnośnie planowania technicznego i zarządzania produkcją oraz sposobem planowania i rozliczania kosztów. Powtarzalność zamówień klientów jest mała lub nawet żadna. ETO stosowane jest zwykle w przypadku wyrobów skomplikowanych o długim cyklu wytwarzania.
• BTO (Build to Order)
• ATO (Assembly to Order – montaż na zamówienie) – produkt lub usługa jest montowana po otrzymaniu zamówienia, kluczowe materiały są planowane lub magazynowane w oczekiwaniu na zamówienie; strategia ATO jest przydatna, gdy duża ilość wyrobów gotowych może być zmontowana ze wspólnych materiałów; wyroby gotowe nie są zwykle przechowywane w magazynie, kontrola dostępności przeprowadzone na poziomie składnika; Przykładem jest firma Dell Inc. czy National Bicycle Industrial Co.,
  • potwierdzenie zamówienia  opiera się na części o najmniejszej dostępnej ilości składnika.
  • potwierdzenie daty dostawy zamówienia opiera się na dacie dostępności składnika, który będzie dostępny na końcu.
• ATS (Assembly to Stock)
• STS (Ship to Stock) – dostawa materiałów bezpośrednio do miejsca składowania lub na linię produkcyjną, 100% Quality + 100% On Time = „Ship-To-Stock”. Jest to model dedykowany dla Pull do współpracy z dostawcami, którzy są szczególnie niezawodni i z którym jest możliwa współpraca just-in-time.  Model opiera się na bardzo rygorystycznych założeniach, że towary przewożone do magazynu lub na linię produkcyjną będą:
  • dostarczane w ilości zamawianej,
  • w 100% zgodne jakościowo,
  • dostarczana na czas,
  • zero magazynowania,
• eKanban – elektroniczne karty kanban wspierane przez system klasy ERP

Powiedzmy sobie w takim razie co rozumiemy pod pojęciem Pull, a co pod pojęciem Push.

Definicja Pull:

• metoda kontrolowania przepływu materiałów, półproduktów, towarów, wyrobów gotowych poprzez uzupełnianie ich tylko wtedy kiedy klient (lub proces klienta) składa zamówienie czyli powstaje realny popyt.
• realizacja wymaga:
  • implementacji procesów ssących (pull),
  • komunikacji w oparciu o sygnały ssące (pojemniki, karty kanban, tablice świetlne, andony, EDI / fax),
  • zasobów ludzkich i/lub maszynowych,
  • materiały, półprodukty, towary, wyroby gotowe
  • eliminacja marnotrawstwa

Definicja Push:

• towary i wyroby gotowe są produkowane w oparciu o prognozy sprzedaży

 

Podsumujmy to czego do tej pory się dowiedzieliśmy.

PULL	PUSH
MTO, MTO w FA, BTO, ATO, ETO, CTO, CTO w FA, STS	MTS, MTS w FA, ATS, MTO & MTS
proces startuje kiedy pojawia się realny popyt	proces startuje na podstawie prognozy
W zarządzaniu łańcuchem dostaw SCM, ważne jest, aby procesy spotykały się w połowie drogi między Push i Pull lub przez połączenie Push i Pull.

Podkreślmy to wyraźnie systemy klasy ERP wspierają Pull, EPR to niekoniecznie Push.

Uwaga, bo to co zaraz przeczytasz będzie bardzo, bardzo ważne [monetisa] Pull to nie lean, to jedynie element lean.

Pull jesteśmy łatwo zniszczyć w sytuacji kiedy nie potrafimy poradzić sobie z:

• długimi czasami przezbrojeń
• długimi lead time (czasy przejścia)
• przestojami maszyn
• harmonogramowaniem
• odchudzeniem procesów i eliminacją transportu dużych partii
• niska jakość
• długim czas cyklu
• zarządzaniem wąskimi gardłami

Pull wymaga szalonej dyscypliny, a w zasadzie ciągłej samodyscypliny, narzędzi wizualnych i systemu informacyjnego. Push, hmm … ma w sobie luz, toleruje bałagan, ukrywa problemy organizacyjne, potrafi niewygodne tematy zamieść pod dywanik i w sposób niekontrolowany doprowadzić firmę do ruiny.  Jeden i drugi model może być lepiej albo gorzej wspierany przez system ERP. ERP’y interesują dane, a nie fizycznie realizowane procesy. Lean i ERP to dwa różne byty. Chciał nie chciał skazane na siebie. Nie ma ani jednej poważnej firmy na świecie która nie używałaby systemu klasy ERP. Liderzy widzą zalety Pull i czerpią z nich pełnymi garściami.

Wady i zalety Pull i Push

Pull	Push
Eliminacja marnotrawstwa (No MUDA)	Duży poziom marnotrawstwa (MUDA)
Obniżony poziom zapasów (dążenie do zera zapasów)	Wysoki poziom zapasów
Produkcja w małych partiach lub jedna sztuka	Produkcja w dużych partiach (zgodnie z tradycyjną ekonomią im większa partia tym niższy koszt jednostkowy TKW)
Krótkie trasy transportowe, przemieszczanie małych partii lub pojedynczych sztuk	Długie trasy transportowe, przemieszczanie dużych partii
Zarządzanie oparte na sygnałach wizualnych	Zarządzanie oparte na gaszeniu pożarów
Lepsza komunikacja	Słaba komunikacja
Precyzyjna produkcja w oparciu o aktualne zużycie	Produkcja przybliżona w oparciu o prognozowanie popytu
Koncentracja na kliencie	Koncentracja na produkcie
Poprawa cash flow	Zaangażowane środki finansowe
Make to Order, Make to Order without Final Assembly, Configure to Order	Make to Stock, Make to Stock without Final Assembly
Realizacja zamówienia może być bardzo stresująca ze względu na reżymy	Mniej stresująca praca

Teraz już chyba wiesz dlaczego większość używa Push, ale chwali się każdym wdrożonym elementem Pull.